Nasz pierwszy weekend w UK to wycieczka do Walii – jednej z trzech części Zjednoczonego Królestwa. Ponieważ jesteśmy grupą wyjątkową, pogoda dostosowała się do nas – skąpane w słońcu pejzaże zapierały dech w piersi.

Pierwszy postój został zaplanowany w małej wiosce Dolgellau o bardzo charakterystycznej zabudowie- niemal wszystkie budynki wzniesiono z niesamowicie wyglądających i opalizujących w słońcu kamieni.

Kolejnym przystankiem była plaża w Barmouth- bodaj najpopularniejsze miejsce letniego wypoczynku Brytyjczyków. W sezonie z trudem można tutaj znaleźć miejsce do rozłożenia koca na piasku. 18 kwietnia oczywiście nie mieliśmy takiego problemu, ale mimo to kilka spośród naszych dziewczyn postanowiło wskoczyć do Morza Irlandzkiego. Nie pomyślały o kostiumach kąpielowych, więc z konieczności musiały poprzestać na moczeniu nóg.
Dla kogoś, kto dotychczas kojarzył morze wyłącznie z Bałtykiem, niesamowite było spojrzenie z plaży w stronę miasta, gdzie bezpośrednio za pierwszą linią zabudowy wypiętrzają się góry..

Kolejnym etapem naszej wycieczki była niezwykła, wzniesiona we włoskim stylu wioska Portmeirion. Miejscowość z racji swojego charakteru miała być atrakcyjna przede wszystkim dla adeptów architektury krajobrazu. Szybko okazało się, absolutnie nikt spośród nas nie pozostał obojętny na walory widokowe tego miejsca. Nieodmienne z natury słowa „pięknie", „niesamowicie" czy „wspaniale" odmieniane były przez wszystkie przypadki (pozdrawiamy nasze polonistki). Większość uczniów stwierdziła kategorycznie, że dalej nie jedzie. Mimo, że zdjęcia nie są w stanie oddać urody opisywanych uroków, warto rzucić okiem na kilka spośród nich.

Pierwszy dzień walijskiego wypadu kończyliśmy w Penhros – polskim ośrodku dla seniorów funkcjonującym tutaj od 1947 roku. Polskością zapachniało już na wejściu do jadalni: vis-a-vis godło państwowe, a na stole wylądowała zupa szczawiowa. Smakowała tym bardziej, że została sporządzona na szczawiu sprowadzonym z kraju. Osobne doświadczenie stanowiły też spotkania z pensjonariuszami: dowiodły, że mimo kilkudziesięciu lat poza krajem mówią świetnie po polsku, a możliwość spotkania naszych uczniów jest dla nich miłą odmianą w codziennym funkcjonowaniu wioski.

Niedziela rozpoczęła się od wizyty w Lost Village- wiosce, której mieszkańcy przez dziesięciolecia funkcjonowali w odcięciu od cywilizacji. Opuszczona, zapomniana (stąd nazwa), została po wielu latach przywrócona do turystycznego funkcjonowania jako część projektu zmierzającego do odbudowania języka walijskiego. Bezpośrednio przylegająca do bazy turystycznej plaża okazała się być zupełnie inna niż w Barmouth. Niepoliczalna ilość różnych kamyczków, kamieni i głazów robiły takie wrażenie, że nie mogliśmy się oprzeć pokusie i w dalszą rolę nasze samochody ruszyły obciążone znaczącą ilością dodatkowego balastu minerałów zebranych na pamiątkę.

STRONA WWW: https://www.nantgwrtheyrn.org/

Ponieważ Walia to również liczne zamki, należało znaleźć czas na wizytę w jednym spośród nich. W ten sposób trafiliśmy na mury Conwy Castle- jednej spośród fortec wzniesionych przez Edwarda I podczas procesu jednoczenia królestwa. Stojąc na średniowiecznych blankach spoglądaliśmy na uliczki miasta i panoramę portu.

Tuż przed przyjęciem powrotnego kursu odwiedziliśmy jeszcze Landudno- wspaniały punkt widokowy, do którego można dostać się karkołomną serpentyną. Co ciekawe, można tam dojechać również tramwajem. To trzecie tego rodzaju miejsce na świecie, gdzie pojazdy szynowe poruszają się pod tak ekstremalnym kątem.

STRONA WWW: https://www.greatorme.org.uk/

Po dwóch dniach pełnych atrakcji i wrażeń wróciliśmy do poniekąd już „naszego" Stattford gotowi do nowych wyzwań w kolejnym tygodniu pracy.